ห้องโดยสารของฉันคืออัลกอริทึมทางการเงิน

ฉันไม่ได้เล่นอเวียเตอร์ ฉันบินมัน—เหมือนนักบินที่อ่านความปั่นป่วนเป็นข้อมูล ไม่ใช่เสียงรบกวน RNG ไม่ได้สุ่ม; มันคือระบบอากาศที่เขียนด้วยโอกาสแบบเรียลไทม์ ทุกการเปลี่ยนแปลงตัวคูณคือลมพัดขึ้น—สามารถคาดเดาได้เฉพาะผู้ที่เรียนรู้วิธีอ่านฟ้า

เมฆไม่โกห

ฉันเริ่มด้วย CNY 50 ต่อเซสชั่น—not เพราะฉันระแวง แต่เพราะความแม่นยำต้องการจังหวะ สภาวะความผันผานต่ำคือระดับบินของฉัน: การปีนขึ้นอย่างสมําเสมอสร้างสัญชาติ เมื่อเครื่องลดต่ำกว่า 1x ฉันไม่มุ่งตามความสูญเสีย—ฉันปรับตัวใหม่ ระบบให้รางวัลแก่วางแผนอย่างอดทน ไม่ใช่วุฒิภาวะ

ความสูงไม่ใช่อันตราย—แต่มันคือภูมิปัญญา

เมื่อพายุมาถึงระดับ x100+ ฉันไม่ม้วงคานแบบไร้เหตุผล ผมรอช่วงเวลาของการกลับเฟ้น—the moment เมื่อเส้นทางตรงกับเอนโทรปี ในตอนนั้นมวลจะกลายเป็นกวี: เงินไหลเหมือนไอระเหยลอยผ่านเมฆที่แยกชั้น

ไม่มีฮักใดๆ จะนำทางรูปแบบลม

หุหุลทำนาย? เครื่องมือแฮ็ก? มันแค่อุปกรณ์ฝึกสำหรับจิตใจบนพื้นดิน อุปกรณ์ของฉันแสดงเพียงสิ่งจริง: เส้นโค้งความสูงสร้างจาก RNG, เวลาถูกกำหนดโดยแรงโน้มถ่วงเชิงอัลกอริทึม เราทำไม่มายากซ่อน chaos—เราต้องเรียนรู้ภาษาของมัน

รางวัลอยู่ในการบินเอง

โบนัสต้อนรับ?คะแนนภักดี? มันคือจุดแวะเติมน้ำมanal—not เป็นจุดหมาย สวนแทรกจริงๆ มาจากการอยู่ในอากาศนานพอจะได้ยินเสียงเครื่องยิงใต้อาษฎา สวรรคนี้ไม่มอบอกอะไร…แต่มอบอกเกียวกับผู้ที่บินด้วยภูมิปัญญา